بازم شاید دوباره شروع کنم

وای٬ یعنی می آد اون روزی که بیام اینجا و فقط حرفام بوی امید و دوستی و محبت بده٬ همه رو دوس دارم٬ به همه احترام می زارم ولی همه اذیتم می کنن و می شکنننم٬ خسته می شم بعضی وقتا٬ ولی روم خیلی زیاده٬ هر کی جای من بود دو راه شاید بیشتر نداشت ۱. خود کشی ۲. بی خیالی- ولی من نه بی خیال شدم نه دست به اون کار زدم٬ موندم٬ زندگی کردم از حداقل امکاناتم واسه رسیدن به بیشترینها استفاده کردمو حالا هم یمون نیستم٬ دوس جونمم دوس دارم٬ همیشه پیش خودم می گم آینده بهتر از گذشته س و این داره بهم ثابت می شه٬ بعد از جیگو فکر نمی کردم بتونم با کسی کنار بیام یا دوسش داشته باشم ولی حالا می بینم که دوسش دارم دوس جونمو٬ دلم براش تنگمیشه٬ تنها کسیه که وقتی باهاشم دلم از بقیه چیزا دوره٬ نمی دونم صداشو که می شنوم یه حس آرومی بهم می ده٬ دوسش دارم٬ اونم دوسم داره٬ دی هفته ی بعد که بیاد دیگه تموم می شه هورررررااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا